Mabulu

De juiste snaar



In veel landen in Zuidelijk Afrika bestaat er weinig continuiteit tussen de popmuziek van de jeugd en die van hun ouders. Niet iedere muzikant is bereid om de stap te maken van rumba of kwela naar rap of kwaito, en dat is ook niet altijd nodig. De enkele projecten die verschillende generaties musici in één groep bijeen brengen, maken wel duidelijk dat de gevolgen van het overbruggen van de generatiekloof voor iedereen interessant kunnen zijn. Zo ook bij de Mozambikaanse groep Mabulu die onlangs haar tweede cd uitbracht.

Mabulu is de laatste twee jaar bezig aan een snelle carriere, in Europa ontvingen ze lovende cd- en concertrecensies en een enthousiast live-publiek. De groep werd opgericht op ideele gronden. De Mozambikaanse organisatie Promusic realiseerde zich dat muziek een rol kon spelen in de wederopbouw van de Mozambikaanse samenleving, en bracht een zevental artiesten samen om te zingen over thema's als aids en kinderprostitutie.
'Mabulu' betekent 'dialoog' in het Shangana, een verwijzing naar de communicatie met het publiek maar ook naar de samenwerking van muzikanten van bejaarde leeftijd met jongeren van nauwelijks 20 jaar die aan het begin staan van hun muzikale carriere. De muzikale achtergronden van groepsleden Chiquito (22) en senior Lisboa Matavel (67) verschillen hemelsbreed. De jonge student is opgegroeid met rapmuziek en maakt deel uit van de lokale hiphop-band Mad Level, terwijl Matavel al sinds de jaren 50 aktief is in de Mozambikaanse marrabenta-muziek. Samen met zangeres Chonyl (20) en een drietal jonge instrumentalisten kwamen ze in 2000 bijeen in de studio van Duitse immigrant Roland Hohberg. Eerste resultaat van hun samenwerking was de cd 'Karimbo' die in Europa een groot succes werd. De groep toerde in Mozambique met gratis concerten op het platteland en werd uitgenodigd om in Europa te komen spelen op verschillende muziekfestivals. Nog geen twee jaar later ligt het tweede album 'Soul marrabenta' in de winkels.

Sinds de eerste cd heeft de groep een buitenlandse toernee achter de rug, en de muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld. 'Soul marrabenta' ademt de sfeer van een live-optreden. Mabulu's jeugdige energie gaat gepaard met een indrukwekkende professionaliteit die de spreekwoordelijke brug slaat tussen bijna vijf decennia Mozambikaanse pop. Naast het typerende marrabenta-geluid zullen liefhebbers stylistische invloeden uit de hele Zuidelijk Afrikaanse regio horen. De rijkdom aan vocalisten zorgt voor afwisseling, van de kristalheldere stem van Chonyl tot het doorleefde geluid van Lisboa Matavel. De rap van Chiquito is verworden tot een vocale stijl die naadloos in de mix van invloeden past, en herinnert niet direct aan de meer Amerikaans beinvloede hiphop die de Mozambikaanse jeugd graag hoort. De meeste liedjes zijn dansnummers met een onweerstaanbare baslijn waarin zang en gitaarspel de boventoon voeren. In de studio werden verschillende gastmusici uitgenodigd, waaronder de rapgroep Auto Squad.
In de zestien nummers op Soul Marrabenta worden problemen van de gemiddelde Mozambikaan besproken met een optimistische kijk; naast twee liedjes over Aids is er 'Rosita' over de grote overstromingen ten tijde van de opnames van Mabulu's eerste cd. Het is duidelijk dat Mabulu de juiste snaar weet te raken, en met het nieuwe album zal een breed publiek kennis kunnen nemen van dit unieke project.

[Mabulu - 'Soul Marrabenta'. Riverboat Records/World Music Network]

Thomas, november 2001. Eerder verschenen in tijdschrift Zuidelijk Afrika, zomer