Agenda 09 - 15 Juni 2019

In de solo Beautiful Me deelt choreograaf en danser Gregory Maqoma zijn bezorgdheid over de Zuid-Afrikaanse maatschappij en de politieke macht zoals die nu heerst in de hele wereld. Maqoma – dit festival ook te zien in The Head & The Load en met de choreografieën Requiem Request en Cion – studeerde dans bij onder meer Anne Teresa De Keersmaeker en is inmiddels wereldwijd een veelgevraagd kunstenaar. Voor Beautiful Me kreeg hij van drie choreografen bewegingsmateriaal: Vincent Mantsoe, Faustin Linyekula en de Brits-Bengaalse Akram Khan. Drie choreografen die in hun werk dans uit hun culturele traditie verweven met het westerse idioom. Maqoma combineert deze stukken met live muziek en flarden monoloog – op zijn eigen authentieke manier, met humor en lichtheid als voornaamste wapens. Danser, choreograaf en pedagoog, Gregory Vuyani Maqoma (1973) wordt beschouwd als een van de meest talentvolle artiesten van zijn generatie in Zuid-Afrika. Hij groeit op in Soweto en raakte eind jaren 80 geïnteresseerd in dans, een manier om te ontsnappen aan de groeiende politieke spanningen in zijn geboorteplaats. Maqoma is als artistiek leider onder meer betrokken bij Moving Into Dance Mophatong, het Dance Umbrella festival en is van 2004 tot 2010 verantwoordelijk voor het Nederlandse Afrovibes festival.

hollandfestival

Op 19 september 2016 stonden de Congolese choreograaf Jeannot Kumbonyeki en zijn dansers langs de kant van de weg te kijken naar de massale protesten in Kinshasa, Congo’s hoofdstad. Demonstranten eisten het vertrek van president Kabila en zijn regime, nu hij aan het einde van zijn mandaat was gekomen. Ze keken naar de menigte die in de brandende zon door het stof bewoog, in de wetenschap dat er niets zou gaan veranderen. Er vielen meer dan twintig doden. La danse de la rue 19 is Kumbonyeki’s reactie op die dag. Het is een dans van een menigte die zelfs onder uitzichtloze omstandigheden gewoon doorgaat, om maar te laten zien dat ze bestaat. Kumbonyeki’s choreografie vertrekt vanuit de ademhaling en de immer bewegende borstkas. De livemuziek is van de percussioniste Huguette Tolinga – dit festival ook te zien in Not Another Diva … – die met haar opruiende klanken het geluid van de straten op die 19e september in Kinshasa naar theater Frascati brengt.

hollandfestival

In de solo Beautiful Me deelt choreograaf en danser Gregory Maqoma zijn bezorgdheid over de Zuid-Afrikaanse maatschappij en de politieke macht zoals die nu heerst in de hele wereld. Maqoma – dit festival ook te zien in The Head & The Load en met de choreografieën Requiem Request en Cion – studeerde dans bij onder meer Anne Teresa De Keersmaeker en is inmiddels wereldwijd een veelgevraagd kunstenaar. Voor Beautiful Me kreeg hij van drie choreografen bewegingsmateriaal: Vincent Mantsoe, Faustin Linyekula en de Brits-Bengaalse Akram Khan. Drie choreografen die in hun werk dans uit hun culturele traditie verweven met het westerse idioom. Maqoma combineert deze stukken met live muziek en flarden monoloog – op zijn eigen authentieke manier, met humor en lichtheid als voornaamste wapens. Danser, choreograaf en pedagoog, Gregory Vuyani Maqoma (1973) wordt beschouwd als een van de meest talentvolle artiesten van zijn generatie in Zuid-Afrika. Hij groeit op in Soweto en raakte eind jaren 80 geïnteresseerd in dans, een manier om te ontsnappen aan de groeiende politieke spanningen in zijn geboorteplaats. Maqoma is als artistiek leider onder meer betrokken bij Moving Into Dance Mophatong, het Dance Umbrella festival en is van 2004 tot 2010 verantwoordelijk voor het Nederlandse Afrovibes festival.

hollandfestival

Op 19 september 2016 stonden de Congolese choreograaf Jeannot Kumbonyeki en zijn dansers langs de kant van de weg te kijken naar de massale protesten in Kinshasa, Congo’s hoofdstad. Demonstranten eisten het vertrek van president Kabila en zijn regime, nu hij aan het einde van zijn mandaat was gekomen. Ze keken naar de menigte die in de brandende zon door het stof bewoog, in de wetenschap dat er niets zou gaan veranderen. Er vielen meer dan twintig doden. La danse de la rue 19 is Kumbonyeki’s reactie op die dag. Het is een dans van een menigte die zelfs onder uitzichtloze omstandigheden gewoon doorgaat, om maar te laten zien dat ze bestaat. Kumbonyeki’s choreografie vertrekt vanuit de ademhaling en de immer bewegende borstkas. De livemuziek is van de percussioniste Huguette Tolinga – dit festival ook te zien in Not Another Diva … – die met haar opruiende klanken het geluid van de straten op die 19e september in Kinshasa naar theater Frascati brengt.

hollandfestival

‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos.’ Tijdens de Koloniale Conferentie van Berlijn (1884-1885) werd het Congobekken door de Europese grootmachten aan de tekentafel toebedeeld aan koning Leopold II van België. Sindsdien heeft  het land vele namen gekend – De Onafhankelijke Congostaat, Belgisch Congo, Zaïre, Congo-Kinshasa, de Democratische Republiek Congo – en minstens zoveel veroveraars, onafhankelijkheidsstrijders, ontdekkingsreizigers en dictators. ‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos’, laat de Franse schrijver Éric Vuillard een van zijn personages zeggen in zijn documentaireroman Congo. Faustin Linyekula reflecteert op deze bewering in deze ode aan zijn thuisland, waarmee hij zijn levenslange onderzoek naar Congo voortzet. In dans, tekst en geluid geeft hij samen met Pasco Losanganya en Daddy Moanda Kamono zijn land een stem en een gezicht. Faustin Linyekula (1974) is een Congolese danser, choreograaf, theatermaker en storyteller. In zijn voorstellingen verwerkt hij de erfenis van decennia van oorlog, terreur, angst en het ineenstorten van de economie in Afrika. In 2007 ontving Linyekula de Grote Prins Claus Prijs. Uit het juryrapport: ‘Hij weet op innovatieve wijze cultuur te stimuleren in weerwil van instabiliteit en onrust en is toegewijd aan de ontwikkeling van zijn land.’ Dit jaar is Faustin Linyekula een van de twee associate artists van het Holland Festival.

hollandfestival

‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos.’ Tijdens de Koloniale Conferentie van Berlijn (1884-1885) werd het Congobekken door de Europese grootmachten aan de tekentafel toebedeeld aan koning Leopold II van België. Sindsdien heeft  het land vele namen gekend – De Onafhankelijke Congostaat, Belgisch Congo, Zaïre, Congo-Kinshasa, de Democratische Republiek Congo – en minstens zoveel veroveraars, onafhankelijkheidsstrijders, ontdekkingsreizigers en dictators. ‘Congo, dat bestaat niet. Het is slechts een rivier en het grote bos’, laat de Franse schrijver Éric Vuillard een van zijn personages zeggen in zijn documentaireroman Congo. Faustin Linyekula reflecteert op deze bewering in deze ode aan zijn thuisland, waarmee hij zijn levenslange onderzoek naar Congo voortzet. In dans, tekst en geluid geeft hij samen met Pasco Losanganya en Daddy Moanda Kamono zijn land een stem en een gezicht. Faustin Linyekula (1974) is een Congolese danser, choreograaf, theatermaker en storyteller. In zijn voorstellingen verwerkt hij de erfenis van decennia van oorlog, terreur, angst en het ineenstorten van de economie in Afrika. In 2007 ontving Linyekula de Grote Prins Claus Prijs. Uit het juryrapport: ‘Hij weet op innovatieve wijze cultuur te stimuleren in weerwil van instabiliteit en onrust en is toegewijd aan de ontwikkeling van zijn land.’ Dit jaar is Faustin Linyekula een van de twee associate artists van het Holland Festival.

hollandfestival